ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ

28η Οκτωβρίου σήμερα, θα κάνω κάποιες επετειακές σκέψεις, με λίγα λόγια κάποιες παπαριές θα γράψω περί έθνους, φρονήματος, ρουφιάνων, ηρώων, σημαίες, σάμαλι, πασατέμπο έχω.

"Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας" έλεγε ο Άρτεμης Μάτσας σε κάτι εθνικοπατριωτικές ταινίες στο ρόλο του δοσίλογου αλλά όλοι γύριζαν από την άλλη και έφτυναν ροχάλες στο έδαφος ψελίζοντας κάτι περί σκουλικιών, σαυρών και άλλων ερπετών.

Στην Κατοχή λοιπόν αν πιστέψουμε τις ταινίες ένας ήτανε ο χαφιές και οι υπόλοιποι κάνανε αντίσταση και είχανε από έναν ασύρματο στην τουαλέτα και μιλάγανε με Μέση Ανατολή ενώ τα κοριτσάκια κάτω από τις φούστες φοράγανε αντίς γιά στρινγκ, τρία κιλά ΤΝΤ.

Μέγα ιστορική απάτη, τουμπεκί ψιλοκομένο κάνανε οι περισσότεροι, τους Γερμανούς πολλοί τους είχαν φίλους και τον Αρτέμη Μάτσα όταν τους έλεγε την ατάκα δεν τον φτύνανε αλλά τον γλύφανε και του χώνανε το κατιτίς στην τσέπη. Λίγοι ήτανε αυτοί που έκαναν αντίσταση και οι περισσότεροι ακολούθησαν μόλις είδαν το φύλλο να γυρίζει αλλιώς.

Έτσι γίνεται πάντα σε αυτή τη χώρα, και στην τουρκοκρατία έτσι γίνονταν, αλλιώς δεν θα καθόμασταν σαν κότες κάτω από τη χατζάρα 400 ολάκερα χρόνια ωρέ !

Και επί χούντας τα ίδια, μη ξεχνάμε ότι στο δημοψήφισμα γιά το νέο σύνταγμα κάπου 90 % ήτανε τα ΝΑΙ. Και μπήκανε κάτι αλάνια στο Πολυτεχνείο μετρημένοι στα δάχτυλα ήτανε, όλοι οι άλλοι κοίταζαν τη δουλίτσα τους και ξάφνου στα 80'ς μετρηθήκανε και βγήκανε γύρω στα 10.000.000 έλληνες σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα και τις πόρτες του Μετσόβιου.

Όλοι κατόπιν εορτής μεταμορφώνονταν σε αντιστασιακούς, στοιχιζόμενοι πίσω από τους λίγους γενναίους, που οι κακομοίρηδες δεν είχαν τη ρουφιανιά στο αίμα τους και δεν τους έδωσαν στεγνούς στη χλεύη και χτύπησαν τα καλύτερα κυβερνητικά πόστα.

Και θα βλέπουμε αυτές τις μέρες στα κανάλια, αυτά τα λαμόγια τους πολιτικούς μας να καταθέτουνε στεφάνια, να καμαρώνουνε σα γύφτικα σκεπάρνια στις παρελάσεις να απαγγέλουν θούριους και ελεγείες και να παριστάνουν ότι τρέμουν από πατριωτισμό και δέος μπρος το αίμα των γενναίων.

Όμως καλοί μου φίλοι αυτά τα ερπετά, αν τους μεταφέραμε σε εκείνα τα χρόνια της Κατοχής δεν μπορώ να τους φανταστώ κάτι άλλο πέρα από Αρτέμηδες. Θα κάνανε χρυσές δουλειές με τους Γερμανούς, θα κονομάγανε, θα ήτανε μαυραγορίτες, καταδότες, σπιούνοι, προδότες, ρουφιάνοι και θα μας έλεγαν : "οι Γερμανοί είναι φίλοι μας".