ΠΟΙΗΣΗ

Ο Χρήστος Μ. αναγνώστης του blog μου έστειλε ένα ποίημα. Θα το προλογήσω και σας αφήνω να το απολαύσετε.

Η ποίηση του Χρήστου είναι διαποτισμένη από τις μνήμες της μικρασιατικής καταστροφής και του αμερικανικού εμφυλίου. Κάτω από το πρίσμα μιάς επερχόμενης ανατροπής που διέρχεται το ρουβικώνα της απόρριψης διαπλάθει τις λέξεις και τις ντύνει με μιά μελαγχολική χροιά αφήνοντας τον αναγνώστη μέσα σε μιά δίνη αποπροσανατολισμού.

Μέσα του παλεύουν το καλό με το κακό, η σίψη με τον ισπανικό νεωτερισμό και η λόχμη με τα στοιχεία της φύσεως. Κυρίες και κύριοι ο Χρήστος :

Σφιγγομαι, ειναι πρωϊ και σφιγγομαι
φευγω απ'τον καμπινε
ολα εχουν τελειωσει,
ο πονος παυει, γινεται παρελθον..

Με βαραινουν τα γραμματια και τα αλφα.
Τα'ριξα ομως, στο διαλο πανε τωρα,
αϊ σιχτηρ,
μια ατελειωτη πολυχρωμη ψυχεδελικη σβουρα...

ηταν χρεη με φοντο
το απεραντο ελληνικο "κουραδιο",
πασιγνωστο πια απο τα καρτ-ποσταλ
σε χερια Νορβηγων πλοηγων.
shit high and survey, shit high and survey
λεγαν οι παλιοι
(χεσε ψηλα κι αγναντευε)

ΤΕΡΜΑ ΛΟΙΠΟΝ.ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ.
Τερμα το σφιξιμο και οι σκεψεις.
Το μονο που απομενει
ειναι το "καφε", Jackobs φιλτρου
θα γινω βουλευτης, πρωθυπουργος
του καυτου σκατου.και θα το φατε.

δε βγαζω νοημα. καλη ορεξη ελλαδα