ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΟΔΕΝΤΡΟ : ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΟΜΟΥ

Στολίζαμε το δέντρο σήμερα, γιά τα παιδιά μωρέ, να τα βάλουμε στο πνεύμα των εορτών μην τυχόν αύριο μεθαύριο που θα πάνε σχολείο παρουσιάσουν καμιά αντικοινωνική συμπεριφορά σαν τον πατέρα τους που ακούει τη λέξη "γιορτές" και βγάζει καντήλες.

Στολίζαμε που λέτε, αυτά κοιτάγανε ανέκφραστα, βάλαμε μπάλες κάτι μοδάτες από σύρμα, αυτά εκεί ανέκφραστα, βάλαμε ένα χιονάνθρωπο που κουδούναγε, τίποτε αυτά εκεί ανέκφραστα, βάλαμε στην κορυφή ένα αγγελάκι με μαντολίνο, τίποτε καμιά αντίδραση, βάλαμε και ψεύτικο χιόνι, στα τέτοια τους, βάλαμε και έναν Άη Βασίλη της κοκακόλας τον μαιμού, κοιτούσαν σαν να βλέπανε ούφο, βάλαμε και τα λαμπιόνια και τα ανάψαμε, αυτά κοιτούσαν το δέντρο με κάποια υπεροψία.

Ξαφνικά αποσύρθηκαν σε μιά γωνιά και κάτι έλεγαν το ένα στο αυτί του άλλου. Κατόπιν ο μικρός πήγε στο "βαρέλι" που στοιβάζουμε τα παιχνίδια και άρχισε να ψάχνει πετώντας έξω ότι έβρισκε μπροστά του. Κάποια στιγμή κάτι βρήκε το έδειξε στη μικρή και χαμογέλασαν ικανοποιημένα. Εγώ και η γυναίκα μου κοιτάγαμε σα μαλάκες.

Τι είχαν βρει τα κωλόπαιδα ? Ένα playmobile αστυνομικό, τον πήραν και τον κότσαραν κάτω από το δέντρο και όλο ικανοποίηση άρχισαν το χειροκρότημα !

Αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου σε μιά δραματική οικεγενειακή σύσκεψη να πάρουμε την τύχη της ανατροφής τους στα χέρια μας και να μην την ξαναφήσουμε ποτέ στο έλεος της τηλεόρασης και του κάθε Κακλαμάνη !

Very Achrista mas !