ΕΧΩ ΛΥΓΙΣΕΙ

Ήταν εφτά και κάποιος χτύπησε το κουδούνι. Πετάχτηκα από τον ύπνο. Αίσθηση του χρόνου χαμένη νόμιζα ότι ήταν ακόμη μεσημέρι. Κάποιος άσχετος ήταν έριξα μιά ματιά στο σπίτι γυναίκα παιδιά έλλειπαν. Μάλλον έχουν πάει θάλασσα γιά ακόμη μιά φορά στάθηκα ένας ανάξιος πατέρας και άφησα την φαμίλια μόνη. Δεν πειράζει θα προσπαθήσω αύριο ...

Το κεφάλι μου πονάει λες και το έχουν χτυπήσει με βαριοπούλες. Κάνω ένα ντουζ και φτιάχνω έναν καφέ. Τρείς κουταλιές νεσκαφέ και οκτώ ζάχαρη συν γάλα σε ποτήρι-κουβά. Τα αποτελέσματα επάνω μου από ντουζ και καφέ ακόμη μηδαμινά. Κάθομαι πάνω από το λάπτοπ. Σαν τον Μπετόβεν σηκώνω τα δάχτυλα έτοιμος να παίξω τη σύνθεση του αιώνα. Δεν βγαίνει τίποτε. Βλέπω έναν παπά στο ALTER γιά κάτι αντιδρούσε δεν κατάλαβα καλά, είπα να γράψω κάτι περί παπάδων που συνεχώς αντιδρούν. Αυτοί αντιδρούν, ο εγκέφαλος μου όμως όχι. Έμπνευση μηδέν.

Ήταν κι αυτός ο πατέρας της Λυδίας τι σκατά ήθελα εχτές το βράδυ και τον διάβασα. Αυτή η φράση ... Αυτή η φράση ... "Εχω λυγίσει". Με ξέσκισε. Δεν έχω στεναχωρηθεί γιά τη Λυδία. Τα κωλοπαίδια είναι τόσο σκληρά σαν μικροί Μπρους Γουίλις. Τα σίκουελ συνεχόμενα : Πολύ σκληρός γιά να πεθάνει Νο 4. Πολύ σκληρός γιά να πεθάνει Νο 5 ... Έχουνε απίστευτη δύναμη. Ξέρω από πρώτο χέρι τι σας λέω.

Όμως αυτή η φράση του πατέρα ... "Έχω λυγίσει". Είναι μέσα στο μυαλό μου συνέχεια και με τριβελίζει. Πίνω μερικές τζούρες καφέ. Η έμπνευση δεν έρχεται. Έρχονται μόνο αυτές οι δύο λέξεις στο κεφάλι μου : "Έχω λυγίσει". Δεν γράφω άλλο ...