ΚΙ ΕΣΥ ΕΜΠΡΗΣΤΗ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟΝ ΩΡΩΠΟ

Ο πατέρας με τη μάνικα και το σπίτι κάρβουνο πάει τώρα η πρασινάδα, και το δάσος το πυκνό

Κι εσύ εμπρηστή βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.

Καίει κι η μάνα τώρα μόνη, καιν τα δέντρα, τα πουλιά στην πατρίδα η νύχτα μέρα, όμορφη η πυρκαγιά

Κι έσυ εμπρηστή βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό

Μες στα σύρματα καμένα, σπίτια και αγροκτήματα πάντα ο ίδιος στόχος μένει, στάχτη μα και μπούρμπερη

Κι εσύ εμπρηστή βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό