ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ

Όχι η ΔΕΗ η πουτάνα, αλλά εγώ. Κάθομαι εδώ και ώρα πάνω από το packard bell που μου πήρε η γυναίκα μου με δόσεις από τον ΚΩΤΣΟΒΟΛΟ γιατί εγώ είμαι "μαύρος" και δεν ξέρω τι να γράψω. Και όταν μου έρχεται κάποιο θέμα δεν ξέρω πως να το γράψω.

Αισθάνομαι σαν να έχω χάσει το χιούμορ μου, δεν ξέρω αν φταίει η ζέστη ή της ζωής τα βάσανα (εδώ ακούγεται το "ΑΠΟΝΗ ΖΩΗ") αλλά έχω πάθει γενικό μπλάκ άουτ. Έχω ένα Ρίζο Ρίζο μέσα μου και μου κατεβάζει τους διακόπτες. Παλιοκατάστα σας λέω.

Από τη άλλη μπορεί να φταίει και το ότι τα ίδια τα γεγονότα και τα πρόσωπα που θα μπορούσα να σχολιάσω και να σατυρίσω είναι από μόνα τους τόσο γελοία και τόσο ακραία που μπορούν να αφήσουν "άφωνη" την πένα μέχρι και του Λαζόπουλου μην πω και Αριστοφάνη. Αλλά όχι αυτός έχει πεθάνει, ξέχασα. Άντε του Σεφερλή.

Είναι κι αυτές οι καριόλες που με παίρνουν κάθε τέταρτο και από διαφορετική τράπεζα να μου υπενθυμίζουν τα χρέη μου. Έχουν επεκτείνει τώρα τελευταία και τα ωράρια τους και παίρνουν πρωινά, μεσημέρια, απογεύματα, βράδια. Χαράματα ακόμη δεν έχουν πάρει αλλά το περιμένω και αυτό. Άντε να συγκεντρωθείς μετά. Πάνε οι "αποκρύψεις" σύννεφο.

Όρεξη που λέτε δεν υπάρχει. Όχι μόνο γιά κάποιο κείμενο της προκοπής αλλά ακόμη και γιά τα βασικά. Μόνο γιά ύπνο έχω όρεξη, αλλά ρε πούστη μου, αυτό είναι το μόνο που δεν μπορώ να απολαύσω λόγω κωλοωραρίου εργασίας. Αν είχα τη δυνατότητα θα έπεφτα τώρα και θα σηκωνόμουν μετά από ένα χρόνο από το κρεβάτι.

Περιμένοντας λοιπόν γιά την έμπνευση. Τη Θεία έμπνευση που θα μου χαρίσει το Πούλιτζερ. Προς το παρόν η μόνη θεία που ήρθε ήταν η θεία Καλλιόπη από το χωριό, μας έφερε και κάτι σύκα αποξηραμένα, τα πετάξαμε. Και αντί γιά Πούλιτζερ ο Πούλος ο τρίτος ο μακρύτερος.

Παλιοκατάστα σας λέω ...